Fotoserie: Boerin doet aangifte van laster en smaad

„Boeren krijgen de schuld van van alles en nog wat. Daar ben ik boos om.” Daarom deed melkveehoudster Marjan Nieuwenhave aangifte tegen een organisatie die volgens haar leugens verspreidt. Nadat Agractie een kort geding won tegen de posters die onder meer ‘laten zien’ dat het nuttigen van melk door mensen, ernstig dierenleed veroorzaakt, deed de boerin samen met een bevriende melkveehouder aangifte van belediging, smaad en laster. „Het gaat om leugens van de club Diervriendelijk Nederland, die makkelijk te weerleggen zijn.”

Marjan Nieuwenhave-Leusink verhuisde elf jaar geleden met man en dochters naar hun huidige plek tussen Ruurlo en Lichtenvoorde in de Achterhoek. Op het moment melken ze 95 koeien in een 2x12 melkstal, ze hebben 35 hectare in eigendom, nog 15 hectare huren ze erbij. Het melkveehouderijbedrijf moest destijds plaats maken voor natuur in het iets noordelijker gelegen Stelkampsveld. Na het vertrek van Nieuwenhave kapte men er 16 hectare bos. „Onbegrijpelijk. En nu moeten er weer bomen worden geplant door boeren.” Nieuwenhave zegt er niets van te begrijpen.

Verwend kind

„Ze willen ons weghebben want de druk op grond is groot. De politiek wil grond hebben; ze wil recreatie, ze wil natuur, ze wil mensen, zonnepanelen, wegen en woningbouw. Maar dat gaat niet allemaal tegelijk. Nederland is een verwend kind dat alles wil en waar boeren voor moeten worden opgeofferd.” Waarbij de politiek volgens Nieuwenhave vergeet dat boeren voedsel maken. „Zo kan het niet langer, straks zijn we voor voedsel afhankelijk van Oekraïne.”

Biest en borstontsteking

Nieuwenhave is strijdbaar, omdat zij ‘er helemaal mee klaar is’. Ze leunt weliswaar gemoedelijk achterover in de tuinstoel, maar haar ogen verraden de felheid waarmee ze voor zichzelf opkomt. Ze deed aangifte van belediging, smaad en laster door Diervriendelijk Nederland. Hiervoor zat zij 24 augustus met een collega gedurende twee uur op het politiebureau in Doetinchem. „Die club schrijft namelijk onder andere op Facebook dat de biest van kalveren door mensen wordt gebruikt. Maar een boer zou wel gek zijn die belangrijkste en onmisbare eerste melk weg te geven omdat daarin heel veel voedingsstoffen en afweerstoffen zitten die heel belangrijk zijn voor het kalfje.” En daarna is volgens haar een kalf beter af met de constante voedingswaarde van kunstmelk. „De club schrijft ook dat de scheiding van moederkoe en haar baby een zeer traumatische ervaring is.” Nieuwenhave leest voor wat Diervriendelijk Nederland schrijft en kijkt telkens op om te vertellen hoe het wél zit. „In de natuur ligt een kalf behalve om te drinken ook de eerste twee dagen apart van de koe, want de koe is veel te druk met bij-vreten. Later ontstaat er een echte band, dus is het zaak om het kalfje direct van de moeder te separeren. Een koe gaat daarna ook weer gewoon haar gang.” De boerin vervolgt: „Volgens Diervriendelijk Nederland hebben koeien vrijwel continu ontstoken uiers. Maar dat is niet zo want een zieke koe geeft geen of weinig melk, en daar heeft de boer ook geen voordeel bij! De celgetallen zitten tegenwoordig normaal onder de 400.000, en de club vergelijkt dit met borstontsteking van vrouwen. Verder gaat het over pus en bloed en geneesmiddelen in de supermarktmelkpakken en het leed dat onthoornen veroorzaakt.” Nieuwenhave schudt haar hoofd. „Maar het geneesmiddeldelengebruik is al enorm gedaald, bovendien mag je de melk van behandelde koeien niet leveren en is gebruik van antibiotica zeer minimaal. Bij ons krijgen de dieren voor het onthoornen een langdurige verdoving, want hoe beter het kalf zich voelt hoe voorspoediger die zal groeien tot een prachtige koe.”

Een vuist maken

Graag had Nieuwenhave nog het ene grote Landbouwcollectief gehad. „Toen konden we een vuist maken. En velen willen zich daar nog wel voor inspannen, dan krijg je meer beter geregeld.” Tot haar ontsteltenis komt minister Schouten nu met maatregelen die het collectief twee jaar geleden zelf voorstelde, zoals het aanlengen van mest met water en de koeien langer in de wei. „Maar de minister wilde er toen niet naar luisteren.” Dan heeft de boerin nu dan toch alsnog haar zin? Nieuwenhave beaamt dit maar voegt direct toe dat het wel om twee verloren jaren gaat.

In de papieren krant die dit weekend bij abonnees op de mat valt, leest u hoe Marjan Nieuwenhave de strijd aangaat.