Column: Verbeeldingskracht
Gelukkig zijn er dan altijd weer mensen of gebeurtenissen die mij weten te inspireren. Floris van Alkemade is zo iemand die mij weer moed geeft voor de toekomst. Floris van Alkemade is rijksbouwmeester en was te gast in het tv-programma Zomergasten. Los van dat hij in dit programma lovende woorden sprak over de landbouw, is hij optimistisch over de toekomst mits we lef, visie en daadkracht tonen. Maar waar het volgens hem mee begint is verbeeldingskracht. Dat we er maar niet slagen om de grote problemen van nu aan te pakken heeft er volgens hem mee te maken dat we ons geen goede voorstelling kunnen maken van hoe Nederland of de wereld eruit ziet als we bijvoorbeeld het klimaatprobleem echt proberen op te lossen.
Uniek
We horen en lezen alleen maar doemverhalen over wat er allemaal niet meer kan en mag. Terwijl je ook met een optimistische blik naar de toekomst kunt kijken. Hoe mooi zou Nederland wel niet kunnen zijn met minder autoverkeer, minder luchtvervuiling en een mooiere natuur. Onze politieke en maatschappelijke leiders kunnen of durven blijkbaar niet dat plaatje van de toekomst te schetsen. Ze kijken, net als wij eigenlijk allemaal doen, wat we eventueel in moeten leveren en niet naar wat voor moois we ervoor terug gaan krijgen. Voor dat laatste hebben we verbeeldingskracht nodig. Hebben we mensen nodig die hun verbeeldingskracht om kunnen zetten in woorden en beelden. Verbeeldingskracht is misschien ook wel datgene wat de mens uniek maakt op deze aarde.
Dat we als mens een enorme impact hebben op de hele aarde heeft natuurlijk een reden. We leven met miljoenen soorten aan dieren en planten op deze aarde en toch overheersen we als mens eigenlijk bijna de hele planeet. Dat heeft volgens mij zeker ook te maken met verbeeldingskracht. Als mens kunnen we ons een andere toekomst voorstellen dan wat er nu is. Ik geloof niet dat andere dieren dat ook kunnen. Als we ons een keer die nieuwe toekomst kunnen voorstellen, verbeelden, zijn we ook nog instaat die nieuwe toekomst te verwezenlijken door samen te werken. Voeg daarbij onze bereidheid om elkaar nieuwe dingen te leren en je hebt alle ingrediënten op een rij die de ontwikkeling van de mensheid een enorme vlucht hebben gegeven.
Die bereidheid om samen te werken en elkaar nieuwe dingen te leren, daar zijn we ons eigenlijk veel te weinig van bewust. Terwijl juist dat de kracht van de mens is, samenwerken, elkaars potentieel benutten, van elkaar leren, zonder dat waren we als mens allang uitgestorven. We vinden waar we nu staan als mensheid altijd zo vanzelfsprekend dat ons eigenlijk nooit meer realiseren dat het heel uniek is hoe onze samenleving nu functioneert.
Moed voor de toekomst
Gisteren is het langverwachte klimaatrapport van het IPCC gepubliceerd. De verschillende scenario’s voor de toekomst zien er niet goed uit. Maar een belangrijke conclusie geeft mij juist moed voor de toekomst. Die conclusie is namelijk dat wij als mens toch de belangrijkste oorzaak zijn van de alle klimaatveranderingen die op komst zijn. En dat is goed nieuws want dat betekent dat we als mens dus ook de sleutel in handen hebben om de oplossingen te bedenken en uit te voeren.
Wat we daarvoor nodig hebben zijn mensen met verbeeldingskracht, die ons de mooie toekomst kunnen schetsen die ons te wachten staat als we nu actie ondernemen. We hebben mensen nodig die over hun eigen kortetermijnbelangen heen durven te kijken en via samenwerking met anderen die mooie geschetste toekomst waar kunnen maken. Vervolgens hebben we mensen nodig die de goede oplossingen over kunnen dragen naar die mensen die het kunnen uitvoeren. Eigenlijk niks nieuws dus, voor ons mensen, want hebben we niet altijd al met behulp van verbeeldingskracht, samenwerken en van elkaar te leren alle problemen op kunnen lossen?
