NRM-kampioene wint in Noordeloos
De kampioensverkiezing bij de oudere koeien is op nagenoeg elke keuring het hoogtepunt van de dag en dat was in Noordeloos niet anders. Dat Seaver-dochter Ella 192 van de familie Bons uit Ottoland een serieuze kandidate voor de titel was, is met haar keuringshistorie niet vreemd. Bovendien was ze geweldig in vorm. Een makkelijke overwinning werd het echter niet in Noordeloos. Er waren een aantal kandidaten die haar het vuur na aan de schenen legden. Wat te denken van de zeer fraaie Margriet 408. De Lauthority-dochter van de familie De Bruin uit Giessenbrug etaleerde veel kwaliteit met haar fijne, droge botten, fijne huid en prachtige overgangen in het skelet. Bovendien pronkte ze met een prachtige uier die eerder op de dag al bekroond was met de uierprijs bij de oudere koeien.
Of de zeer gave Grana’s Pie van de familie Hoftijzer uit Zwartewaal. De ruim twaalfjarige Shottle-dochter heeft al meer dan 100.000 kg melk gegeven en toonde een prachtig melktype in combinatie met beste benen en een geweldige, best bewaarde uier. Functionaliteit en schoonheid ten top. Ze werd in haar rubriek gevolgd door de zeer imponerende Wekken-Holstein Martha. De fraaie en productieve Mr Burns-dochter uit een Flip-moeder van de familie Van der Wekken uit Maasdam was enorm groot, liep op beste benen en had een geweldige diepe middenhand. Bij de uiteindelijke verdeling van de titels ging de keuze tussen Ella en Margriet. Margriet had voordelen in de fijnheid van botten en uierophanging. Ella had meer capaciteit en ruimte in het skelet. Keurmeester Nick Pinkert koos voor Ella als kampioene en Margriet als reservekampioene.
Hele dag hoog niveau
De keuring was ’s morgens al goed begonnen bij de vaarzen die drie goede rubrieken op de been brachten. In de eerste rubriek ontstond meteen al een tweestrijd tussen twee zeer goede vaarzen die totaal verschillend gebouwd waren. Bons-Holsteins Koba 245 van Bons, een Doorman-dochter uit oud-NRM-kampioene Koba 191, was jeugdig, had fijne, harde botten en een ondiepe, zeer vaste uier. Vanwege haar jeugd was ze voor nog niet al te breed, maar ze stond mooi recht op haar fijne, parallelle voorbenen. Haar kruis hoefde wellicht niet hellender en ze had een klein beetje druk op de lendenen, maar ze is ontegenzeggelijk een vaars met een beloftevolle toekomst, die vanwege haar sublieme uier de 1A-positie kreeg. Haar opponente Geertje 652 van de familie Van Dijk uit Giessenburg was, ondanks dat ze dezelfde vader had, van een geheel ander kaliber. De evenredig gebouwde Doorman-dochter was iets rijper en ruimer gebouwd dan Koba, had een prachtig type, een zeer fraaie uier en liep op beste benen.
In de tweede rubriek kreeg de jeugdige, fijne kwaliteitsvaars Jansje 686 van de familie De Groot uit Everdingen, een fraaie, atypische Atwood-dochter, de voorstap voor de grote, lange Hennie 970, een Eudon-dochter van de familie De Jong uit Hoogblokland. In de derde rubriek ging de 1A-positie naar de inmiddels bekende JK Eder Eliza van de familie Kolff uit Woudrichem. De Byway-dochter is zeer groot en lang. Hoewel ze nog steeds niet de breedste is, had ze zich toch duidelijk positief ontwikkeld ten opzichte van eerdere optredens. Ze heeft een fraai zij-aanzicht en een fraaie, vaste en ondiepe uier. Op de tweede plek kwam de jeugdige, fijne Durango Ashlyn, een Durango-dochter van De Groot met een mooie middenhand en goede overgangen. De titel was voor Bons-Koba 245 met Geertje 652 als reserve en Jansje 686 als derde op tal.
Verrassing in de middenklasse
In de eerste rubriek van de middenklasse kwamen twee Fitz-dochters op kop. Hilda 54 van de familie De Bruin was groot en lang met een krachtige, diepe voorhand en een goede uier. Haar benen hoefden niet rechter. Ze werd gevolgd door Lijsje 226 van De Groot, Everdingen, een zeer complete, evenredige schot met een mooi melktype door de diepe, open, mooi gewelfde ribben, ook in de eerste rib, en een beste uier, waarbij vooral de hoge achteruier opviel. In de tweede rubriek liep De Bruin opnieuw voorop, dit keer met Seaver-dochter Grietje 274, een lange, grote koe met een beste achteruier en mooie ribben. Het werd haar vergeven dat ze een klein beetje doorveerde in de koten. Ook de tweede plek was voor een Seaver-dochter, Bons-Holsteins Ella 218. Ze was heel anders gebouwd, met wat minder ontwikkeling en meer fijnheid. Ze had een scherpe schoft, maar stond niettemin mooi breed op de voorbenen.
Het klapstuk van de middenklasse werd gevormd door de derde rubriek. Een rubriek van hoog en aanhoudend niveau. Toch liepen twee koeien er nog duidelijk uit: Wilhelmina 550 en Bons-Holsteins Dikkie 193. Beide inmiddels bekend en succesvol op nationaal niveau. Atwood-dochter Dikkie 193 van Bons is de reservekampioene in de middenklasse van de laatste NRM, Dempsey-dochter Wilhelmina 550 van Van Dijk kreeg de eervolle vermelding in de middenklasse op de HHH-show. Ze is een dochter van oud-NRM-kampioene Wilhelmina 358 en imponeert met haar diepe ribben en geweldige uier. Dikkie is fraai en correct, heeft mooie, fijne, droge botten, diepe, schuine ribben en staat ondanks de hoge, scherpe schoft mooi recht op de parallelle voorbenen waar voldoende ruimte tussen zit. Ze voelde zich volledig op haar gemak in de ring en onderging elke rondgang, opstelling of fotosessie rustig herkauwend. Wilhelmina kreeg de voorstap voor Dikkie. In de kampioenskeuring van de middenklasse stonden beide vedettes weer opgesteld en de strijd leek zich toe te gaan spitsen op dit tweetal. Pinkert zorgde echter voor een behoorlijke verrassing door Wilhelmina kampioene te maken, maar te kiezen voor Grietje 274 als reservekampioene en de eervolle vermelding aan Hilda 54 te geven, waardoor Dikkie zelfs buiten de prijzen viel.
Piet Pons-prijs voor Ella 192
In de strijd om de titel voor de beste bedrijfsgroep deden maar liefst vijftien groepen mee, verdeeld over vier sterke rubrieken. Alleen de 1A’s van die rubrieken kwamen in de finale, waardoor in de tweede rubriek een van de beste groepen uit de boot viel. Daarin kwamen namelijk de groepen van Bons en Van Dijk tegen elkaar uit. Tijdens de individuele keuring vochten ze menig duel uit en ook bij de bedrijfsgroepen hadden beiden een groep van hoog niveau opgesteld die aan elkaar gewaagd waren. Op basis van individuele kwaliteit ging Bons naar de finale. In die finale wachtte de groep van De Bruin, de andere deelnemer waar Bons in de individuele keuring regelmatig mee van doen had in het gevecht om de zeges. Team Bons won ook deze slag en kreeg de titel voor de beste bedrijfsgroep mee naar huis. Daarmee was de koek nog niet op voor hen. Nadat de moeilijke keuzes al waren gevallen in de verschillende leeftijdscategorieën, was er maar een echte kandidaat voor de Piet Pons-trofee, de prijs voor het algemeen kampioenschap. Bons-Holsteins Ella 192 won de trofee voor de tweede keer in haar carrière en bezorgde de familie Bons de trofee voor de vijfde keer. Alleen de familie Van Dijk won haar vaker sinds de eerste uitreiking in 2000: maar liefst tien van de 19 keer ging ze naar Giessenburg.
