Ballonvaarder moet 15.000 euro landingsschade vergoeden
Op 15 augustus 2014 landde een ballon met 14 passagiers in een weiland met paarden. De landing, met lawaaiige gasbranders, en de drukte in het weiland, hebben de paarden in paniek gebracht. Een paard is daardoor zo angstig en onberekenbaar geworden dat de eigenaar het dier heeft laten euthanaseren, en een Friese merrie is kreupel geraakt en gebleven.
De boer probeerde de schade, 14.463,59 euro aan schadevergoeding, te verhalen op de ballonvaarder. Daar kwamen nog een kleine 9.000 euro aan incassokosten bij. Maar de ballonvaarder weigerde te betalen, en verwees daarbij naar de Gedragscode Ballonvaart, een serie afspraken die in 2005 zijn opgesteld door de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor de Luchtvaart (KNVvL), de Professionele Ballonvaarders Nederland (PBL) en LTO Nederland.
Geen vrijbrief
De kantonrechter heeft nu besloten dat die vlieger niet opgaat. De gedragscode geeft luchtballonnen ontheffing van de verplichting om op vliegvelden te landen, maar volgens de rechter is het geen vrijbrief om zonder toestemming te landen op andermans grond.
De rechter heeft de ballonvaarder dus veroordeeld tot betaling van de schadevergoeding. Van de buitengerechtelijke incassokosten moet de ballonvaarder 1.112,76 euro betalen, omdat de rest van de kosten niet is onderbouwd.
Gedragscode zonder LTO
Wat de rechter nog niet heeft meegenomen in zijn besluit is het feit dat LTO zich in 2010 heeft teruggetrokken uit de Gedragscode Ballonvaart. De organisatie ging niet akkoord met de adviesbedragen voor landingsvergoedingen op boerenland. Daarnaast wilde ze een scheiding tussen amateur- en professionele ballonvaarders, maar de beroepsverenigingen gingen daar niet in mee.
PBN en KNVvL hebben daarop zelfstandig een gedragscode opgesteld. Daarin is onder meer opgenomen dat ballonvaarders op lage hoogte vee of stallen niet te dicht mag naderen, en een stille brander gebruikt om vee niet op te laten schrikken. Ook zal de ballonvaarder proberen om niet te landen in percelen met vee of andere obstakels.
Tekst: Wim van Gruisen
Zoon van een Zuid-Limburgse pluimveehouder met eigen slachterij, geschoold als econoom. Sinds 2011 in dienst van Agrio, waar hij artikelen schrijft voor de regio- en vakbladen en de Agrio-websites. Zijn focus lag aanvankelijk op landbouweconomie, tegenwoordig vooral op de Haagse en Brusselse politiek.
Beeld: Ruth van Schriek Agrio Archief